Chusta
(vilanella)

Zrobię chustę na przyszłość, by nią okryć ramiona.
Przygotuję szydełko, wzór, garść wspomnień i nici.
Wiarę, miłość, nadzieję wplotę w chustę, a ona,

gdy w bujanym fotelu kiedyś przysnę znużona,
sen mi wyśni niezwykły różnobarwny, jak życie.
Zrobię chustę na przyszłość, by nią okryć ramiona,

by znów poczuć twą bliskość, by tęsknotę pokonać,
by splot każdy był szczęścia minionego odkryciem.
Wiarę, miłość, nadzieję wplotę w chustę, a ona

śmiać się będzie koronką, tu i tam wyszczerbiona,
tak jak ja. Ale dzisiaj młodość wiosny pochwycę -
zrobię chustę na przyszłość, by nią okryć ramiona.

Smutek, radość, wzruszenia będą w chustę wplecione.
Płynie przędza przez palce - za nią czas biegnie skrycie.
Wiarę, miłość, nadzieję wplotę w chustę, a ona,

zanim gwiazdy pogasną, noc w objęciach dnia skona,
w sieć pajęczą swą dzisiaj, które mija, uchwyci.
Zrobię chustę na przyszłość, by nią okryć ramiona.
Wiarę, miłość, nadzieję wplotę w chustę, a ona…

                                 Beata Kulaga